ความเพียรที่บุคคลปรารภจัดเกินไป
ย่อมเป็นไปเพื่อความฟุ้งซ่าน,
ที่ย่อหย่อนเกินไปย่อมเป็นไปเพื่อความเกียจคร้าน.
โสณะ ! เพราะเหตุนั้นแล เธอจงตั้งความเพียรแต่พอดี,
จงเข้าใจความที่อินทรีย์ทั้งหลาย ๑
ต้องเป็นธรรมชาติเสมอ ๆ กัน,
จงกำหนดหมายในความพอดีนั้นไว้เถิด.
ขุมทรัพย์จากพระโอษฐ์
หมวดที่ ๑๒ ว่าด้วย การเป็นอยู่ชอบ หน้าที่ ๒๗๖/๔๖๖