ปฏิจจสมุปบาทแห่งปปัญจสัญญา อันทำความเนิ่นช้าแก่การละอนุสัย

ดูก่อน ภิกษุ! สัญญา (ความสำคัญมั่นหมายซึ่งเป็นอนุสัย)  ชนิดต่าง ๆ อันเป็นเครื่องทำความเนิ่นช้า (ปปัญจสัญญา), ย่อมกลุ้มรุมบุรุษ เพราะมีอารมณ์ใดเป็นต้นเหตุ  ถ้าสิ่งใด ๆ เพื่อความเป็นอารมณ์นั้น มีไม่ได้ (ด้วยเหตุใดก็ตาม)  เพื่อบุรุษนั้นจะพึงเพลิดเพลิน  พร่ำสรรเสริญ เมาหมก แล้วไซร้ ;  นั่นแหละคือที่สุดแห่งราคานุสัย, แห่งปฏิฆานุสัย,  แห่งทิฏฐานุสัย, แห่งวิจิกิจฉานุสัย, แห่งมานานุสัย, แห่งภวราคานุสัย แห่งอวิชชานุสัย; นั่นแหละคือที่สุดแห่งการใช้อาวุธไม่มีคม  การใช้อาวุธมีคม, การทะเลาะ การแก่งแย่ง การวิวาท  การกล่าวคำหยาบว่า “มึง! มึง!”  การพูดส่อเสียด และการพูดเท็จทั้งหลาย : ธรรมอันเป็นบาปอกุศลเหล่านั้น ในเพราะเหตุนั้น, ย่อมดับไปโดยไม่มีส่วนเหลือ, ดังนี้

 

 

ปฏิจจสมุปบาทจากพระโอษฐ์  หน้า ๖๐๕.

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

*

ใส่ผลลัพธ์ให้ถูกค่ะ *