เพราะความดับแห่งผัสสะ จึงมีความดับ แห่งเวทนา
อริยอัฏฐังคิกมรรคนี้ เป็น ปฏิปทาให้ถึงความดับแห่งเวทนา ;สุขโสมนัสอันใด อาศัยเวทนาเกิดขึ้น : นี้คืออัสสาทะ (รสอร่อย) แห่งเวทนา.
ความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา แห่งเวทนา :
นี้คือ อาทีนวะ (โทษ) จากเวทนา.
การนำออกเสียได้ซึ่งฉันทราคะ การละเสียได้ซึ่งฉันทราคะในเวทนา :
นี้คือ นิสสรณะ (อุบายเครื่องออก) จากเวทนา
– สฬา. สํ. ๑๘/๒๘๘/๔๓๘.