มัชฌิมาปฏิปทา (พื้นฐานทั่วไป)

ภิกษุ ท. !     มีสิ่งที่แล่นดิ่งสุดโต่งอยู่สองอย่าง   ที่บรรพชิตไม่ควร
ข้องแวะด้วย  สิ่งที่แล่นดิ่งไปสุดโต่งนั้น  คืออะไร ?  คือ  การประกอบตน
พัวพันอยู่ด้วยความใคร่ในกามทั้งหลาย (กามสุขัลลิกานุโยค) อันเป็นการกระทำ
ที่ยังต่ำ   เป็นของชาวบ้าน    เป็นของคนชั้นบุถุชน    ไม่ใช่ของพระอริยเจ้า   ไม่
ประกอบด้วยประโยชน์ ;    และ การประกอบความเพียรในการทรมานตนให้
ลำบาก   (อัตตกิลมถานุโยค)   อันนำมาซึ่งความทุกข์   ไม่ใช่ของพระอริยเจ้า
ไม่ประกอบด้วยประโยชน์.

ภิกษุ ท. !     มัชฌิมาปฏิปทา (ข้อปฏิบัติเป็นทางสายกลาง) ที่ไม่ดิ่งไปหา
สุดโต่งสองอย่างนั้น เป็นข้อปฏิบัติที่ตถาคตได้ตรัสรู้เฉพาะแล้ว เป็นข้อปฏิบัติทำ
ให้เกิดจักษุ เป็นข้อปฏิบัติทำให้เกิดญาณ  เป็นไปเพื่อความสงบ เพื่อความรู้อันยิ่ง
เพื่อความตรัสรู้พร้อม   เพื่อนิพพาน.

ภิกษุ ท. !     มัชฌิมาปฏิปทานั้น เป็นอย่างไรเล่า ?
ภิกษุ ท. ! มัชฌิมาปฏิปทานั้น  คือข้อปฏิบัติอันเป็นหนทางอันประเสริฐ
ประกอบอยู่ด้วยองค์แปดประการ  นี้แล ;   กล่าวคือ
ความเห็นที่ถูกต้อง  (สัมมาทิฏฐิ)  ความดำริถูกต้อง (สัมมาสังกัปโป)
การพูดจาที่ถูกต้อง (สัมมาวาจา) การทำงานที่ถูกต้อง (สัมมากัมมันโต)
การอาชีพที่ถูกต้อง (สัมมาอาชีโว) ความพากเพียรที่ถูกต้อง(สัมมาวายาโม)
ความรำลึกที่ถูกต้อง (สัมมาสติ) ความตั้งใจมั่นคงที่ถูกต้อง (สัมมาสมาธิ).
ภิกษุ ท. !     นี้แล    มัชฌิมาปฏิปทานั้น.
– มหาวาร.สํ.๑๙/๕๒๘/๑๖๖๔.

อริยสัจจากพระโอษฐ์ ๒
ภาค ๔ ว่าด้วย มัคคอริยสัจ ความจริงอันประเสริฐคือมรรค หน้าที่ ๘๔๗/๑๕๗๒

About เนื้อแท้ที่ไม่อันตธาน

เนื้อแท้ที่ไม่อันตธาน

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

*

ใส่ผลลัพธ์ให้ถูกค่ะ *